این کتاب، نخستین کتاب از یک سلسله‏ی پنج‏جلدی پیرامون مهدویّت است. موضوعاتی که برای این سلسله در نظر گرفته شده، چنین است:
1. دیدگاه قرآن پیرامون مهدویّت (که همین کتاب، در بر دارد).
2. مهدویّت از دیدگاه اهل سنّت.
3. ولایت حضرت مهدی علیه‏السلام .
4. مسأله‏ی غیبت امام عصر علیه‏السلام .
5. چگونگی دیدن حضرت بقیّة‏اللّه‏ علیه‏السلام به هنگام ولادت، بعد از آن و در عصر غیبت بر اساس ترتیب زمانی.
چهار کتاب دیگر، در مراحل مختلف تدوین و نشر قرار دارند.
کتاب «الرؤیة القرآنیّة» در دو باب تدوین شده است: باب اوّل: آیاتی که به طور مستقیم به وجود حضرت مهدی علیه‏السلام دلالت دارند. باب دوم: آیاتی که غیرمستقیم (با تأویل یا تطبیق) به این موضوع دلالت می‏کنند.
نگارنده پس از مقدّمه، به معرّفی کتاب پرداخته است. موارد مطرح‏شده در مقدّمه‏ی کتاب عبارت است از:
تأکید نصوص شرعی بر مسأله‏ی مهدویّت، ضرورت شناخت عقاید اسلامی پیرامون مهدی موعود، ویژگی‏های عقاید امامیّه پیرامون امام زمان، استناد توسّط عقل و نقل، قیام مصلح برای ایجاد اصلاحات اصیل، توضیح هویّت مصلح جهانی، مهدویّت و منطق توحیدی، انتظار به عنوان یکی از واجبات مسلمانان در عصر غیبت، لزوم اصلاح فردی و اجتماعی برای شخص منتظر، مهدی واسطه‏ی فیض بین خداوند و مردم، محور گفت‏وگو و ملاک تشخیص اقوال، اشاره به پنج جلد دائرة‏المعارف و موضوعات آن، توضیح روش کار واستفاده از نصوص دینی.
پس از آن، باب اوّل با موضوع «مسأله‏ی مهدویّت در تنزیل آیات قرآنی» آمده که حدود دویست صفحه در بر دارد.
این باب، خود شامل دو فصل است:
فصل اوّل، آیاتی است که به وجود امام و غیبت ایشان اشاره می‏کند که آیات و نتایج برگرفته از آیات ذکرشده عبارت‏اند از:
1. آیه‏ی 71 و 72 سوره‏ی اسراء: دعوت عمومی مردم به پیروی از امام زمان خودشان. (ص 39ـ 49)
2. آیه‏ی 7 سوره‏ی رعد: سنّت الاهی ثابت یعنی ارسال هدایت کننده برای هر قوم. (ص 49ـ 53)
3. آیه‏ی 89 سوره‏ی انعام: موکّلان دین خدا، معرفی آنان و عصمت و طهارت موکّلان. (ص 53 ـ 64)
4. آیه‏ی 124 سوره‏ی بقره: امام هدایت‏کننده علاوه بر عصمت، از نسل ابراهیم است و مقام امامت غیر از مقام است. این آیه هم‏چنین به معنی امام، مسؤولیّت امام، صفات امام و عصمت امام اشاره دارد. (ص 64ـ 81)
5 . آیه‏ی 28 سوره‏ی زخرف: استمرار وجود هدایت‏گری در ذریّه‏ی حضرت ابراهیم تا روز قیامت. (ص 81 تا 85)
نویسنده در خاتمه‏ی این فصل، نتیجه می‏گیرد که مطابق مفاد آیات مذکور، امام هدایت‏گر، به دستور خداوند، کسی جز حضرت مهدی نیست و این همان اصل اعتقاد به مذهب اهل بیت و شیعیان است.
فصل دوم: آیاتی است که به اقدامات و اصلاحات حضرت مهدی علیه‏السلام بعد از ظهور اشاره می‏کند:
1. آیات 32 و 33 سوره‏ی توبه، آیات 8 و 9 سوره‏ی صف و آیه‏ی 28
سوره‏ی فتح: اتمام نور الاهی با ظهور اسلام به دست مؤمنان، غلبه‏ی اسلام بر تمام ادیان، عدم تحقّق این وعده تا حال حاضر، بشارت به اقامه‏ی دولت اسلامی جهانی، برپایی این دولت به وسیله‏ی جهاد، رهبری که باید خداوند اسلام را به دست او آشکار کند. (ص 90 تا 100)
2. آیه‏ی 105 سوره‏ی انبیا، آیه‏ی 55 سوره‏ی نور و آیه‏ی 41 سوره‏ی حج: جانشینی مؤمنان شایسته روی زمین و صفات وارثان زمین، منظور از جانشینی آنان در زمین (قدرت‏یافتن اسلام، برقراری امنیّت و از بین رفتن شرک)، از بین رفتن اختلافات در دین، برقراری جامعه‏ای خالی از کفر و نفاق که تمام این ویژگی‏ها در حکومت حضرت مهدی مصداق می‏یابد. (ص 100 تا 122)
3. آیه‏ی 56 سوره‏ی ذاریات: هدف خلقت انسان، عبادت خداوند است که تاکنون محقّق نشده و باید به محقّق شود. (ص 122 تا 150)
4. آیات 51 تا 54 سوره‏ی مائده: پایان ارتداد از دین حق. (ص 150 تا 220)
باب دوم کتاب، آیات تأویلی و تطبیقی با موضوع مهدویّت را در بر دارد، که نزدیک به چهارصد صفحه به آن اختصاص یافته است.
این باب شامل دوازده فصل است:
فصل اوّل: مقامات حضرت مهدی و ویژگی‏های او (ص 231 تا 261)
فصل دوم: ولادت و غیبت امام علیه‏السلام (ص 266 تا 287)
فصل سوم: علل وقوع غیبت (ص 287 تا 316)
فصل چهارم: نتایج ایمان به حضرت مهدی در دوره‏ی غیبت (ص 316 تا 352)
فصل پنجم: نتایج کشمکش‏ها و درگیری‏ها پیرامون حضرت مهدی در دوره‏ی غیبت (ص 352 تا 363)
فصل ششم: روز پیروزی و جداشدن حق از باطل (ص 363 تا 392)
فصل هفتم: وظایف مؤمنان در عصر غیبت (ص 392 تا 424)
فصل هشتم: از بین رفتن ارتداد، تباهی و فساد توسّط حضرت مهدی (ص 424 تا 474)
فصل نهم: حتمیّت وقوع پیروزی حضرت مهدی (ص 474 تا 532)
فصل دهم: نشانه‏های عمومی ظهور حضرت مهدی (ص 532 تا 560)
فصل یازدهم: علائم یاری خداوند به حضرت مهدی (ص 560 تا 601)
فصل دوازدهم: ویژگی‏های حکومت مهدی موعود (ص 601 تا 629)
در پایان این فصل، دلالت‏های قرآنی را در شأن موضوع مهدویّت به صورت خلاصه آورده است. از آن‏جا که امامت یکی از اصول اساسی عقاید اسلام است و ضرورت وجود امام و لزوم هدایت به واسطه‏ی او از نظر عقلی و نقلی به اثبات رسیده، نگارنده علّت بقای شیعه را در طول تاریخ، تحت تأثیر دو عامل اساسی یعنی قیام امام حسین علیه‏السلام و امید به ظهور مصلح جهانی دانسته و به همین سبب به نگارش این کتاب پیرامون موضوع مهدویّت اقدام کرده است. خط اصلی کتاب، استفاده از آیات قرآنی با تفسیر اجتهادی (با تکیه بر تفسیرالمیزان) و نیز بهره‏گیری از روایات برای ترسیم سیمای قرآنی حضرت مهدی علیه‏السلام (با تکیه بر کتاب معجم احادیث الامام المهدی علیه‏السلام ) است. امّا امتیاز ویژه‏ی آن، تقسیم موضوعی آیات مهدویّت است، با توجّه به این نکته که در دیگر کتاب‏ها، غالبا آیات به ترتیب مصحف آمده است.
ویژگی تحلیلی کتاب، این فرصت را برای تمام پژوهشگران مباحث مهدویّت فراهم می‏آورد تا در قالب پژوهشی، روشمند، چشم‏اندازی از مباحث مهدویّت را در قالب یک کتاب ببینند. نکته‏ای که برای بهره‏گیری بهتر از این‏گونه کتاب‏ها باید گفت، ضرورت تهیّه‏ی نمایه‏های موضوعی در پایان کتاب است، که متأسّفانه این کتاب فاقد آن است. امید آن‏که این نکته در چاپ‏های بعدی این کتاب، و نیز در دیگر کتاب‏های این سلسله ـ که هنوز منتشر نشده‏ـ مدّنظر قرار گیرد تا زمینه‏ی گسترش معارف مهدوی و معرفت حضرت مهدی علیه‏السلام ـ بر اساس آیات کتاب مبین، تحلیل‏های عقلی و روایات ائمه‏ی معصومین علیهم‏السلام ـ فراهم آید. نیز ترجمه‏ی کتاب به زبان‏های دیگر (از جمله فارسی)، تلخیص کتاب در قالب جزوه‏های کم‏حجم و خوش‏خوان برای بهره‏گیری بیشتر نسل جوان از این‏گونه مباحث، پیشنهاد می‏شود، از آن‏رو که رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم معرفت امام زمان علیه‏السلام را سبب رهایی از مرگ جاهلی دانسته است.
توفیق نویسنده و ناشر را در تداوم این جهاد مقدّس، از خدای تعالی خواهانیم. امید است که، شاهد انتشار دیگر کتاب‏های این سلسله باشیم.